baha

Een nieuw hoortoestel

Vroeger kon ik alles horen! Geluiden die zo normaal zijn voor iedere goedhorende! Ik noem wat geluiden: het getsjilp van vogeltjes, stromend water, vallende munten in een collectezak, lopen op het grind, ruisen van de zee, en ga zo maar door! Voor de meeste mensen heel gewoon, maar voor een slechthorende niet meer te horen. Ook ik kon deze geluiden niet meer horen.
Als kind had ik last van oorontstekingen in beide oren. Operaties aan beide oren waren noodzakelijk, maar voor het rechteroor was het al te laat. De ontsteking had een groot deel van het middenoor kapot gemaakt. Een hoortoestel was de enige optie. Tsjongejonge, wat was ik blij met mijn eerste hoortoestel! Echter, de vreugde was van korte duur. Door het dragen van het toestel kreeg ik juist weer een ontsteking. Ach, geen nood! Even een kuur met oordruppels en daarna zou ik het toestel weer kunnen gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan! Maar, ......................... na een paar weken weer een ontsteking. Uiteindelijk kon ik het toestel niet meer dragen.
Wat nu? Omdat ik groepsleerkracht was, kon ik het toestel niet missen! Inmiddels had ik in het linkeroor ook al een hoortoestel, maar dit kon het verlies van het rechteroor niet opvangen. Na vele jaren doormodderen kwam er in 2002 een eind aan mijn vak als groepsleerkracht. Wat Jammer! Zo'n mooi beroep! In één klap weg!
Ik belandde in de WAO. Startte met een reïntegratietraject, maar kon niet aanvaarden dat mijn vak als onderwijzer voorgoed verleden tijd leek.
Gelukkig stond de techniek ook niet stil. Via het LUMC te Leiden hoorde ik over een BAHA. Wat is dat nu weer? Nou, het is een prachtige vinding. Op de schedel wordt een titanium-implantaat geplaatst en na drie maanden kan hier een Baha-toestel aan vast geklikt worden.
In 2004 waren de eerste gesprekken en op 9 december 2005 werd het implantaat operatief geplaatst. Geen narcose, maar een plaatselijke verdoving. Heerlijk om dit alles mee te maken. Nu nog drie maanden wachten en dan, .....................................................
Wat duurt wachten lang, maar het geduld werd beloond! Op 27 april mocht ik mijn nieuwe toestel vastklikken op het implantaat. Wat een herrie!!!! Ik kon alles weer horen! Sommige dingen klonken wel vreemd, maar dat komt omdat ik het jaren niet meer had gehoord. Het eerste wat me opviel was het geluid van de motor in de auto. Heerlijk, ik had mijn busje al vele jaren niet meer horen dieselen! Wat een mooi geluid is dat toch. En dan de auto's die voorbij razen! Nooit meer gehoord en nu weer wel!
Toen ik thuis kwam, werd ik met veel geluid begroet door vrouw en kinderen. Ik gelijk achter het orgel en spelen!!! Mijn reactie: "Heeft het orgel altijd zo hard gestaan?"
Tot slot: Meester Henk weer voor de klas? Voor mij niets mooier dan dat. Voor al die mensen die dit mogelijk willen maken: Heel veel dank!

Tenslotte volgt hieronder een soort weblog over mijn bevindingen met het nieuwe toestel.

27 april 2006:
Deze dag ging ik met hooggespannen verwachting naar het ziekenhuis om het BAHA-toestel op te halen. Er zouden verschillende testen worden gedaan. Terwijl ik het toestel op mijn hoofd kreeg merkte ik al verbetering. Het gesprek met de audioloog kon ik veel beter volgen en het kostte minder inspanning. Als iemand al lopend een gesprek met me wilde voeren moest hij of zij aan de linkerkant lopen. Na plaatsing van het toestel maakt dat niet meer uit.
Om vijf uur waren we klaar met de testen en mocht ik naar huis. Ik stapte in ons busje, startte de motor en hoorde voor het eerste de dieselmotor dieselen. Wat een mooi geluid is dat. Op de snelweg hoorde ik de auto's voorbij razen. Ter hoogte van Schiphol kon ik de vliegtuigen luid en duidelijk horen.
Toen ik thuis was, ging ik eerst orgel spelen. Wat stond dat orgel hard. Wat een rust zal dat zijn voor de buren nu het orgel zachter kan!!

28 april 2006:
Wat klinkt alles toch anders! Dat werd vooral duidelijk toen ik David ging ophalen van school. Wat een gekakel! Maar wat mooi om dat allemaal weer te horen.
Ik heb ook nooit geweten dat er bij ons achter zoveel vogeltjes zaten. Wat een heerlijk gekwetter.

29 april 2006:
Vandaag zouden we op vakantie gaan. Zoutelande in Zeeland. Hoe zou de zee klinken? De laatste jaren was de zee voor mij alleen nog maar in mono te beluisteren. Toen we aankwamen ging ik gelijk naar de zee. Ik hoorde de zee in stereo!! Ik hoorde ook nog iets anders: Omdat het nogal waaide hoorde ik de wind in de microfoontjes van het toestel. Dat is een nadeel, maar nog steeds ervaar ik het toestel als positief. Ook hoorde ik de meeuwen. Toen ik op de weg liep kwam er een auto aan. Ik hoorde hem duidelijk aankomen en voorbij gaan. Ook het richting horen was weer terug. En dat allemaal door de BAHA. Wat een vinding!!!

30 april 2006 t/m 6 mei 2006:
Ik zou van elke dag wel iets op kunnen schrijven, maar om herhaling te voorkomen een korte opsomming van de verbeteringen van het toestel in deze week.
Langs de kust varen verschillende kustvaarders. Het geluid van de motoren kon ik niet meer horen, maar nu weer wel. In de winkel is het ook makkelijker om een gesprek te voeren. Het kost me minder inspanning. Ik durf nu ook zelf weer dingen te bestellen bij bijv. een restaurant of snackbar. Meestal deed Elze dit, maar nu voel ik me veel zekerder en durf ik het zelf weer. De tv is ook beter te volgen en staat voor de andere gezinsleden gelukkig niet meer zo hard. Wat wel ontzettend hinderlijk kan zijn is het geblaf van de hond. Het geluid begint dan te schetteren. Dat is een naar geluid.
Op de terugweg zijn we nog even langs mijn ouders gegaan. Ook hier was het gesprek veel beter en rustiger te volgen. Toen mijn vader met de schouw ging varen hoorde ik het gekabbel van de golven tegen de schouw.

7 mei 2006:
Vandaag voor het eerst met het nieuwe toestel naar de kerk. Het orgel klonk prachtig. De dominee was ook zeer goed te volgen. Maar, het mooiste vond ik toch wel het geluid van vallende muntjes in de collectezak. Nooit hoorde ik de collectezak aankomen. Nu hoorde ik al die muntjes vallen!! Wat een geld moet er zijn opgehaald deze ochtend.
Het was een doopdienst. Het doopfont stond vooraan. De dominee roerde er even met zijn handen in en dat kon ik horen. Wat een wonder dat zo'n apparaatje een nieuwe wereld opent. Wat een zegen!

11 mei 2006:
Op donderdagmorgen verricht ik vrijwilligerswerk op de Immanuëlschool te Steenwijkerwold. Vandaag voor het eerst met mijn nieuwe hoortoestel. Het was heel bijzonder. Op een gegeven moment kwam Simone uit haar lokaal. Dat lokaal was wel elf meter van me verwijderd. Ze zei wat dingen tegen me en ik kon het woordelijk verstaan. Naast mij zaten twee meisjes uit groep 8. Ik hoorde een geluid, maar kon het niet thuis brengen. Het leek op het pruttelen van een koffiezetapparaat. Ik vroeg aan de meisjes wat ik hoorde. "Meester Henk, je hoort het koffieapparaat om de hoek!" Bijzonder nietwaar. Meester Co probeerde me ook nog wat wijs te maken, maar het lukte hem niet. Ze moeten wel voorzichtig zijn met wat ze over me zeggen, want ik hoor alles!

14 mei 2006:
Een aantal keren per maand ben ik organist bij ons in de kerk. Al die keren met één hoortoestel. Dat kostte best wel veel inspanning. Daarom was ik benieuwd hoe het vandaag zou gaan. Voor de dienst begon, heb ik gespeeld met volle werk. Het was erg hard. Het hoortoestel begon te schetteren. Ik heb de volumeknop wat lager gezet en toen ging het beter. Ook het overschakelen van de ene microfoonstand naar de andere had effect. Ik kon nu voor het eerst het orgel in volle glorie horen. Wat een mooi geluid heeft het orgel. Vaak klonken alle registers als één brei. Nu waren de afzonderlijke registers duidelijk te onderscheiden. Vooral de Quint en de Terts klonken erg helder. De dominee was ook goed te volgen en het kostte mij minder inspanning als voorheen om alles te volgen. Bijzonder was de collecte. Ook nu, net als verleden week, hoorde ik de muntjes vallen. Via de spiegel moest ik altijd in de gaten houden wanneer men klaar was met collecteren. Nu kon ik het horen aan het vallen van de muntjes. Toch wel bijzonder dat geluid. P.S. Aan het geluid te horen heeft de collecte minder opgebracht dan verleden week.

15 mei 2006:
Vanmorgen heb ik David naar school gebracht. Toen ik weer bij huis kwam, hoorde ik iemand op klompen lopen. Het was een meneer die iedere dag zijn hondje uitlaat en op klompen loopt. Hij was aan het begin van de achterweg. Een heel eind weg dus.

17 mei 2006:
Vandaag naar Heutink geweest in Rijssen. We zouden informatie krijgen en veel zelf bekijken. Dhr. Jeroen gaf eerst een korte uitleg. Ik kon hem goed volgen. Ook durfde ik weer mee te doen aan de discussie. Ik voel me niet meer zo onzeker. Ik voel me ook een stuk rustiger en niet meer zo moe en dat terwijl het best een intensieve middag was. 's Avonds weer televisie gekeken. Volgens mij staat de tv erg hard, maar mijn vrouw en kinderen zeggen dat hij nu juist zachter staat. Toen ik nog geen BAHA had stond het toestel veel harder. Ben ik nu alleen maar positief of heb ik ook nog negatieve geluiden? Jazeker! Als het hard waait vind ik het apparaat irritant. Ik verwijder het toestel dan niet van mijn hoofd, maar zet de schakelaar uit. Ook het geblaf van de hond is erg irritant. Het geluid van borden en kopjes kan ook vervelend zijn. In dergelijke gevallen zet ik het toestel iets zachter. Ik moet leren om ermee om te gaan. Maar, ik zou het toestel niet meer willen missen. Het is zo'n wereld van verschil. Op een scholengemeenschap in Lekkerkerk werkt ook een leerkracht met een BAHA. Ik hoop contact met hem te ktijgen. Wellicht heeft hij adviezen in het gebruik van het toestel voor de klas. Ik wil namelijk graag mijn beroep als groepsleerkracht weer oppakken. De school waar ik vrijwilliger ben, geeft me die kans. Mooi!!!!!!!

18 mei 2006:
Het gras van ons nieuwe gazon moet ook gemaaid worden. Prachtig weer vandaag, dus Henk aan de slag! Wat klinkt dat heerlijk. Het geluid klinkt niet irritant. Nog nooit heb ik het mes zo heerlijk horen rondgaan! Wel heb ik de nodige zorg dat ik het toestel zal verliezen. Ik kan een tak raken. Als het toestel een beetje scheef wordt gedrukt, schiet het los van de schroef. Als ik met een gieter water uit de sloot haal, doe ik het toestel af. Ook bij andere klussen doe ik het toestel niet in. Ik ben er erg zuinig op.

22 mei 2006:
Vandaag ging mijn dochter op schoolkamp naar Ameland. Ik had een busje vol kinderen en het was erg gezellig in de bus. Om 10 uur waren we in Holwerd. Het waaide behoorlijk hard. Hinderlijk voor de baha. Dus, ..... de volumeregelaar ging naar nul!! De ouders die gereden hadden kregen een kop koffie. Gezellig met elkaar in een kring aan een tafel. Altijd had ik moeite om in dergelijke gevallen een gesprek te volgen. Nu kostte het me geen moeite en kon ik ook deelnemen aan het gesprek. Hetzelfde geldt voor de receptie die ik vanavond had. Het was erg druk. Ondanks het lawaai kon ik deelnemen aan het gesprek. Ik vind het wel vervelend dat het apparaat in het linkeroor bij harde geluiden wordt gedempt. De baha laat alles door. Dit geeft me een doof gevoel aan de linkerkant. Hopelijk kan hier wat aan worden gedaan.